Ready to pop?

Ondertussen ben ik 8,5 maanden zwanger - oftewel 38 weken. De babykamer is zo goed als af, het geboortesuikerconcept is afgewerkt, de geboortelijst is klaar, de ziekenhuiskoffer is gevuld, ik heb zelfs een geboorteplan opgesteld. Alle voorbereidingen zijn gebeurd - laat de baby maar komen!

Het kan nu elke dag zo ver zijn - dan kunnen mijn vliezen breken, kan ik de slijmprop verliezen, kunnen de weeën beginnen - of het kan nog vier weken duren..... Die onvoorspelbaarheid maakt het erg spannend. De ene dag wens ik dat de geboorte er snel zal komen, de andere dag hoop ik dat ze nog een tijdje in mijn buik wil blijven zitten zodat ik nog even kan rusten. Ik ben wel al razend benieuwd naar hoe ik de bevalling zal ervaren, naar wat mijn bevallingsverhaal zal worden, naar die eerste ontmoeting met onze kleine meid.

Ik kijk er stiekem ook naar uit om stilaan mijn eigen lichaam terug te vinden. Een lichaam zonder zwangerschaps-hormonen of de daarbij horende eindeloze lijst aan zwangerschapsklachten. Want boy, wat was me dat. Mijn groeiende babybuik en de vele bewegingen van onze baby in mijn buik zal ik wel missen. Dat blijft nog steeds magisch.

Het voelt zo onwerkelijk dat er wel degelijk een kindje in mijn buik zit, dat binnenkort geboren zal worden en in onze armen zal komen te liggen. Ons eigen kindje - een beetje Thomas, een beetje Stefanie. Een kindje waar we ons in de toekomst elke dag mee zullen bezighouden, dat we zullen liefhebben, dat ons 'mama' en 'papa' zal noemen. Een kindje dat het begin van ons gezinnetje zal betekenen - van twee naar drie. Laat maar komen dat nieuwe hoofdstuk, wij zijn er helemaal klaar voor ♡