Ons vrolijk feestbeestje
- Stefanie Margerin
- 8 jun
- 3 minuten om te lezen
Telkens wanneer ik een nieuwe blog schrijf, besef ik hoeveel er gebeurt op één maand tijd. En dat is ook deze keer niet anders. Onze agenda was weer rijkelijk gevuld met tal van leuke plannen. We vierden moederdag, gingen op weekend met vrienden en Thomas en ik vierden met een gastronomisch etentje dat we sinds eind mei 3 jaar samen zijn. Ook vierden we Thomas zijn verjaardag - 35 kaarsjes, hip hip hoera! En vandaag is het Vaderdag - opnieuw feest!
Intussen wordt Julie alsmaar groter en groter. Ze is nu 19 maanden oud en ze kan alsmaar meer. Alsmaar meer woordjes zegt ze na, ander speelgoed spreekt haar aan. Haar loopfietsje vindt ze super en ook popjes vindt ze erg leuk. Ze speelt graag in de tuin en wanneer ze de buurjongens buiten ziet spelen, laat ze graag van zich horen. Ze lijkt wel te roepen 'Hé ik ben hier ook!' - maar dan in haar eigen taal. Maar in het algemeen wil ze het liefst alles met ons meedoen. Wanneer ik bloemen plant in de tuin, wil ze de bloemenpotjes heen- en weer dragen. Wanneer we in de keuken koken, speelt ze het liefst vlak naast het keukeneiland. Wanneer we even naar boven gaan, staat ze binnen de 30 seconden aan de trap. Overal op klauteren vindt ze nog steeds geweldig en sinds vorige week kan ze zich elke zondagochtend uitleven in de peuterturnles. Daar geniet ze duidelijk van. Verder kan Julie heel zelfstandig spelen - zo lang we maar in de buurt zijn. Dan houdt ze zich met plezier bezig met haar puzzels, boekjes, duplo's en stapeltorens.
Ik kan er ook heel erg van genieten om Julie bezig te zien. Op weekend met onze vrienden zocht ze niet persé het gezelschap van andere kindjes op. De drukte, daar lijkt ze niet meteen deel van te willen uitmaken. Ze houdt zich in stilte bezig met het speelgoed van de andere kindjes - want dat trekt wél haar aandacht. Ze was in de grote groep vrij verlegen - tot wanneer de kinderdisco startte. Dan begon ze uitbundig te dansen en te springen. Ze leek nergens bang voor - de grote kindjes niet, de volwassenen niet. Ze ging helemaal op in de muziek en stampte vrolijk met haar voeten. Het bleef niet onopgemerkt - de grote kindjes kwamen me nadien vertellen 'Julie danst graag he!'
Binnen een week start Thomas zijn 'blok' want dan gaat hij zich even honderd procent focussen op het BIV-examen. En ik wil graag wat meer 'vertragen' - ik ga helemaal op in Talentcorner en de uren vliegen voorbij, waardoor ik te weinig aandacht heb voor gezonde voeding, sport & beweging, een opgeruimd huis. Dat is een uitdaging voor ons allebei - naast het werk ook nog voldoende tijd en aandacht schenken aan die aspecten van het leven. Dus met 'vertragen' hoop ik de komende weken bewust wat meer tijd vrij te houden voor die zaken. Wat zou het mooi zijn als er wat meer uren waren in een dag.
---
En tot slot, op deze Vaderdag, nog een boodschap van Julie aan haar lieve papa:
Elke ochtend word ik wakker en wil ik beginnen aan de dag,
dan haal jij me met een glimlach uit mijn bedje en knuffel je mij goeiedag.
Je geeft mij mijn flesje en gaat met mij naar beneden,
aan de ontbijttafel krijg ik stukjes fruit die je zorgvuldig klein hebt gesneden.
Je brengt me naar de crèche en ik weet dat ik de hele dag spelen mag.
Ik weet dat mama mij daar komt halen, maar dat betekent nog niet het einde van de dag.
Want wanneer ik 's avonds de sleutels in de deur hoor draaien,
haast ik mij naar de voordeur en begin ik al met mijn armen te zwaaien.
'Papa!' roep ik vrolijk met een glimlach heel breed,
want met jou erbij voel ik me weer compleet.
Fijne Vaderdag!

Opmerkingen