Onze eerste gezinsvakantie in het buitenland (Rhodos)

Wanneer ik terugdenk aan onze vakantie, krijg ik spontaan een brede glimlach op mijn gezicht. Wat hebben we genoten van ons weekje quality time met zijn drietjes. Na maandenlang grijs regenweer en frisse temperaturen kwam dat weekje Rhodos als geroepen.

Op vliegvakantie gaan met een baby, daar komt heel wat organisatie bij kijken. Verschillende vrienden en collega’s leken versteld te staan dat we het nu al aandurfden om het vliegtuig te nemen met Julie. Ik hoorde reacties zoals 'oh wauw, dat leek ons toen zo veel gedoe dus wij hielden het bij autovakanties' en 'hebben jullie geen schrik voor de vlucht!?'. Die gedachten popten ook af en toe op in mijn hoofd, maar ons sterke verlangen naar mooie vakanties en verre bestemmingen maakte dat we het toch wilden wagen. En wat ben ik blij dat we het hebben aangedurfd, want we hebben er zo van genoten!

De eerste uitdaging was het inpakken: wat moesten we allemaal meenemen? Een heel pak pampers, een voorraad aan fruitpapjes, zwemluiers, zonnehoedjes... Een hele waslijst aan spullen. Ook wat de grotere spullen betreft stelden we ons vragen: zal onze grote tweedelige kinderkoets meemogen? En zal deze niet beschadigd worden in het bagageruim? Zouden we de wipstoel van Julie ook meenemen? Maar wordt dat wel aanvaard als handbagage? Nu ja, ik zeg 'we', maar eigenlijk was ik degene die zo veel vragen had. Thomas is veel chiller op dat vlak: 'alles wat ons nuttig lijkt, nemen we mee. Dat zal wel meemogen'. Okido, dan doen we dat. En zo geschiedde: gepakt en gezakt met één grote valies, twee kleine valiesjes, twee rugzakken, onze grote kinderkoets en een wipstoel vertrokken we naar de luchthaven...

... om daar te horen te krijgen dat we niet mochten vertrekken. We konden wel huilen. We kregen te horen dat de ISI+ kaart van Julie niet hetzelfde is als een identiteitskaart en zonder identiteitskaart mocht ze het vliegtuig niet op. Dat weten we dan ook weer. We vreesden even dat we onze mooie vakantie op onze buik mochten schrijven, maar we lieten ons niet van ons stuk brengen: we moesten en zouden in Rhodos geraken. We maakten pasfoto's van Julie op de luchthaven (bij poging 7 hadden we een geschikte foto, yes!) en via een spoedprocedure bestelden we een identiteitskaart voor haar. De dag erna konden we een vliegtuig nemen vanuit Parijs (dankjewel fatilein dat je ons hebt gebracht!) en kwamen we met slechts een dagje vertraging toe in Rhodos. Halleluja!

De vlucht verliep heel vlot: onze bagage werd probleemloos ingecheckt en Julie was heel flink. We gaven haar bij het opstijgen en landen telkens een flesje, zodat ze geen last zou hebben van de druk in haar oren. In het toilet konden we haar op een ververstafeltje gemakkelijk verversen en we hadden een beetje speelgoed mee om haar te kunnen entertainen. In onze armen in slaap vallen vergde wat meer moeite, maar ook dat kwam helemaal goed.

Op vlak van het hotel hadden we op voorhand eveneens goed nagedacht over wat we wilden. We verlangden naar een All Inclusive resort, zodat we ter plaatse geen auto nodig hadden en we ons met de kinderkoets of draagzak konden verplaatsen. Daarnaast wensten we een kamer met een swim-up, dus met een rechtstreekse toegang tot het zwembad, zodat we ons niet opgesloten zouden voelen in de kamer wanneer Julie haar dutjes zou doen. Ze doet namelijk nog 2-3x per dag een dutje en zo'n dutje kan soms tot wel 2u30 lang duren. Door een eigen swim-up zouden Thomas en ik nog kunnen genieten van onze ligzetels en een plonsje in het zwembad. De kostprijs hiervoor was niet min, maar wat zijn we blij dat we daarvoor hebben gekozen! Het was helemaal perfect. Onze family slaapkamer had schuifdeuren waarmee we het kinder slaapgedeelte konden splitsen van ons slaapgedeelte, met aparte lichtschakelaars. Zo kon Julie 's avonds in een donkere kamer slapen en had ze geen last van onze lampjes die nog brandden. En wat ben ik blij dat we de wipstoel mee hadden: die hebben we voortdurend gebruikt.

We hebben er heel erg van genoten om nog eens een hele week samen te zijn. Geen crèche, geen drukke werkdagen, enkel wij drietjes. We ontdekten dat Julie niet houdt van koud water, enkel van warm badwater. Ze grijpt naar haar speelgoed, speelt ermee en maakt daarbij kreetjes van alle toonhoogten. Ze rolt om de tien seconden op haar buik, maar huilt dan omdat ze nog niet terug op haar rug kan rollen wanneer ze er genoeg van heeft. Slapen kan ze nog steeds het gemakkelijkst doen in een prikkelvrije omgeving waar ze geen beweging ziet of afleiding heeft. Na wekenlang oefenen heeft ze eindelijk geleerd om papjes te eten en ze houdt heel erg van haar wipstoel.

De vele foto's en filmpjes die we maakten zullen ons nog jarenlang mooie herinneringen geven aan onze allereerste gezinsvakantie in het buitenland met zijn drietjes. En bij deze kan ik bevestigen: op vliegvakantie gaan met een baby is heel goed te doen!