Het derde trimester: het aftellen is begonnen!

Eind juli is het derde en laatste trimester van mijn zwangerschap ingegaan. Naast een verstopte neus, slecht slapen en brandend maagzuur lijken de meeste zwangerschapsklachten voorlopig achter de rug te zijn - halleluja! Ik had de voorbije weken veel last van felle vermoeidheid door bloedarmoede, maar dankzij de ijzersupplementen gaat het intussen een pak beter. Sinds de zwangerschapsklachten verminderen, voel ik me regelmatig op een roos wolkje zitten. Ik voel ons dochtertje dagelijks bewegen in mijn buik, zo’n magisch gevoel. Ik geniet van mijn zwangere buik en kan het niet laten om honderd keer per dag over mijn buik te wrijven. Nu begrijp ik eindelijk wat anderen bedoelden toen ze me maanden geleden vertelden over ‘genieten van de zwangerschap’. Die bewegingen in mijn buik vind ik heerlijk.

Nu ik intussen in de 31e week van mijn zwangerschap zit - oftewel zeven maanden zwanger ben - houd ik me alsmaar vaker bezig met de praktische zaken die nog geregeld dienen te worden. Langsgaan bij de gemeente om Thomas te laten erkennen als vader, geboortekaartjes bekijken, geboortesuiker ideeën opdoen, prenatale kinesitherapie regelen, een zwangerschapsfotoshoot plannen, de babykamer afwerken… Er komt zo ontzettend veel kijken bij een naderende bevalling. Ik hoop dat ons dochtertje lang genoeg in mijn buik blijft zitten, want er moet nog véél gebeuren en we zijn nog lang niet klaar.

Ik ben me intussen ook beginnen ‘voorbereiden’ op de bevalling. Ik hoor rondom mij vaak horrorverhalen over het bevallen en schrik voor die bevalling, maar zelf kijk ik ernaar uit. Ik ben benieuwd naar hoe de weeën zullen voelen, hoe ik erop zal reageren, hoe de baby zal geboren worden en hoe ons kindje er zal uitzien. Ik ben benieuwd naar de emoties die Thomas en ik zullen ervaren doorheen die hele gebeurtenis. Het voelt nog steeds onwerkelijk dat er een kindje in mijn buik aan het groeien is, dat binnen enkele weken plots in onze armen zal liggen. Ik kijk er al heel erg naar uit.

Wat de voorbereiding betreft, lees ik momenteel een boek over Hypnobirthing. Bij hypnobirthing wordt gesteld dat bevallen een zeer natuurlijk proces is, waar vrouwenlichamen voor gemaakt zijn. Door middel van ontspannings- en ademhalingstechnieken leer je op een rustige manier weeën op te vangen en zorg je ervoor dat de bevalling niet in een paniek/pijn-toestand gebeurt. Vrouwen die gebruik maakten van hypnobirthing bij de bevalling kijken vaak met een positief gevoel terug op hun bevalling en hebben minder vaak gebruik moeten maken van een medische ingreep zoals inknippen of een keizersnede. Dat klinkt best goed en het proberen waard.

Maar mijn mindset blijft: wat gebeurt, gebeurt. Ik verkies een natuurlijke bevalling, maar als het een keizersnede zou worden, so be it. Ik verkies het geven van borstvoeding, maar als het niet goed lukt of te veel pijn zou doen, dan flesjes it is. Ik wil niet te hard vasthouden aan bepaalde idealen, maar het allemaal zijn beloop laten gaan. Op voorhand rustig proberen blijven, nergens tegenop kijken, mij zo goed mogelijk voorbereiden en we zien wel. Ik ben alleszins alwel heel benieuwd naar mijn eigen bevallingsverhaal. Binnen enkele weken zal ik er uitgebreid over kunnen vertellen :-)