Gender reveal o'clock!

Thomas en ik wisten van in het begin dat we het geslacht van onze baby zouden willen weten van zodra het mogelijk zou zijn. Het kiezen van de naam, het inrichten van de babykamer, het kopen van de babyspullen… in onze ogen is alles eraan gelinkt en leek het ons onpraktisch om het niet te weten. Daarnaast waren we ook gewoon razend benieuwd natuurlijk. PLEASE TELL US. We konden niet wachten.

Uiteraard had ik al vanalles online gelezen (en opgezocht) over zaken die het geslacht kunnen voorspellen. Eet je tijdens de zwangerschap liever zout of zoet? Ben je wel of niet misselijk? Is je huid mooier of net minder mooi? Heb je zin in appelsiensap? Wat voorspelt de Chinese geboortekalender? Er zijn 101 zaken die een indicatie lijken te geven over het geslacht van de baby. Hoewel ik wel wist dat het natuurlijk nog altijd beide kanten uitkon, vond ik het heerlijk om te speculeren. ‘oehh het wordt een jongen!’, ‘oehh het wordt een meisje!’.

Van in het begin vermoedde ik - voelde ik - wel eerder dat het een jongen zou zijn. Ik betrapte mezelf erop dat ik bij babykleren eerder naar de jongenskleren keek, dat ik vooral over jongensnamen nadacht en ik heb zelfs één keer gedroomd over ons kind - het was een jongen. Een voorkeur hadden we daarentegen niet echt, doordat we dromen van een gezin met twee of drie kinderen.

Wel, verkeerd gedacht en gevoeld Stefanie! Mijn intuïtie zat ernaast. Al tijdens de 12-weken echo gaf de gynaecologe aan dat ze vermoedde dat het een meisje was. Bij de bloedresultaten een week later werd dat inderdaad bevestigd. Het is een meisje! Heerlijk dat het plots zo concreet werd en dat we drie stappen vooruit konden zetten - laat maar komen die babynamenzoektocht, geboortelijst, babykamer!

Hoewel ik verwachtte dat ik het geslacht meteen met iedereen zou willen delen, voelde ik op dat moment de wens om het nog even tussen mij en Thomas te houden. Aangezien ik door mijn zwangerschapsklachten al snel aan de wereld had laten weten dat ik zwanger was, en dat voor mij soms wat als té snel heeft aangevoeld, wou ik dit weetje nog even tussen ons houden. Iedereen rondom ons begon volop te speculeren, ik genoot daar met volle teugen van. Hun betrokkenheid en interesse gaf mij een heel fijn gevoel. Ons kindje voelde zo gewenst, zo welkom.

Op moederdag - ik was toen 16 weken zwanger - deden we een ‘gender reveal’ bij de familie. Bij mijn familie deden we dat aan de hand van een poederkanon in de tuin. Bij Thomas zijn familie met een geschenkdoosje op restaurant. De reacties waren ontzettend leuk. Dat moment waarop het roze poeder of de roze confetti verscheen - die gelaatsuitdrukkingen, de blijdschap, het enthousiasme. Geweldig!