Beweging, zelfzorg en erg veel liefde

De afgelopen drie weken zijn voorbij gevlogen. Sinds Julie vlot kan kruipen, zich overal rechttrekt en alles in haar mond probeert te stoppen kunnen we haar geen minuut meer uit het oog verliezen. Onze hersenen staan de hele tijd aan. 'Nee, Julie, dat mag niet in de mond!', 'oh pas op, je gaat omvallen!' of 'kom, speel hier maar mee' zijn onze slagzinnen van het moment. Wanneer we om 7u30 opstaan, zijn we om 14u al helemaal knock-out. Wat zijn we blij dat Julie nog regelmatig lange dutjes doet, zodat ook wij even kunnen rusten.

Tijdens haar wakkertijd proberen we bijgevolg alsmaar vaker een activiteit of uitstapje te doen. Zo kunnen we op een toffe, niet al te vermoeiende manier samen tijd doorbrengen. De Thule fietskar die we deze zomer hebben gekocht vinden we hierom fantastisch. Fietstochtje hier, ijsje gaan eten daar. Julie lijkt het heel tof te vinden in de fietskar en wij genieten er minstens even veel van. Top aankoop! We voelen ons plots veel vrijer - we hoeven niet meer voortdurend de auto te gebruiken en we genieten van onze tripjes doorheen de natuur.

Het doet ons ook deugd om opnieuw wat meer te bewegen. Naast het fietsen zijn we recent terug beginnen joggen. We nemen Julie mee in de kinderwagen en duwen de koets tijdens het lopen om beurten verder. Zo'n gewicht voortduwen maakt het lopen wel wat zwaarder, maar we vinden het heel fijn dat we op die manier terug wat kunnen sporten zonder dat we opvang hoeven te voorzien of om beurten moeten gaan. We proberen ook wat vaker gezond te eten, want de kilo's blijven helaas niet weg. Het voelt dus goed om opnieuw wat meer aan onze gezondheid en fitheid te werken.

Zelfzorg in het algemeen is de afgelopen tijd voor mij een belangrijk thema geworden, want zo nu en dan besef ik dat mijn zwangerschap en het leven met een baby toch wel wat sporen nalaat. Mijn zwangerschapskilo's waren er na vier maanden bijna volledig af, maar sinds ik het werk heb hervat vind ik weinig tijd om veel te bewegen, gezond te koken of mezelf te verzorgen. Zes maanden later zijn er bijgevolg alweer twee kilo's bij, krijg ik sneller last van spierkrampen en zie ik in mijn gezicht de vermoeidheid. Voeg daar nog aan toe dat ik sinds kort regelmatig een grijs haar of verdunde haarplekken door afgebroken haren spot bij mezelf en dan denk ik al helemaal 'neee, wil ik niet!'. Met het joggen, enkele gezonde maaltijden en een bezoekje aan de schoonheidsspecialiste voel ik me alweer wat beter. We zijn goed op weg!

Verder ben ik heel trots op ons gezinnetje en word ik er stiekem een beetje emotioneel van dat Julies eerste verjaardag er binnenkort aankomt. Binnen anderhalve maand is het zo ver - snif snif. Onze vrolijke baby wordt alsmaar groter en ook haar uiterlijk verandert beetje bij beetje. Ik zou baby Julie voor eeuwig bij mij willen hebben, maar tegelijkertijd ben ik al heel benieuwd naar de komende tijd. Hoe haar persoonlijkheid zich verder zal ontwikkelen en uiten, hoe haar gezichtje nog verder zal veranderen en hoe haar stem zal klinken bij het praten. Allemaal dingen om naar uit te kijken! En in tussentijd gewoon genieten van elke dag ♡